Grzegorz VI
Giovanni Graziano Pierleone (urodzony we Włoszech, około 1000 roku, zmarł w Kolonii, zapewne w 1047 roku) herb Papież, Biskup Rzymu, Wikariusz Jezusa Chrystusa, Następca i Książe Apostolski, Najwyższy Biskup Kościoła, Patriarcha Świata od 1 maja 1045 roku do złożenia z urzędu 20 grudnia 1046 roku. Był benedyktyn, początkowo archiprezbiterem rzymskiego kościoła św. Jana przy Bramie Łacińskiej, mógł być krewnym bankierskiej rodziny Pierleonich, konwertytów żydowskich. Cieszył się poważaniem zwolenników reform - m.in. opata Cluny Odilona i Piotra Damianiego - którzy uznali go za papieża, nic nie wiedząc, zapewne, o transakcji. Jako ojciec chrzestny Benedykta IX martwił się, że jego chrześniak tak niegodnie sprawuje urząd. Zaoferował mu odsprzedanie godności papieskiej. Odkupił godność papieską od swego ojca chrzestnego za tysiąc funtów, co nastąpiło przy zachowaniu pewnych form elekcji: chciał podnieść na najwyższy poziom dotychczasowy stan papiestwa. Krescencjusze wybrali natomiast Sylwestra III, więc jednocześnie panowało aż trzech papieży: jeden w Bazylice św. Piotra, drugi w Bazylice S. Maria Maggiore, a trzeci w Bazylice św. Jana na Luteranie. 1 maja 1045 roku został papieżem entuzjastycznie powitanym przez kościelnych reformatorów. Grzegorz VI mianował swoim sekretarzem w kurii krewniaka, młodego mnicha Hildebranda, późniejszego Grzegorza VII. Tymczasem stronnictwo proniemieckie zarzuciło mu symonię. Do Italii przybył wówczas król Niemiec Henryk III i zwołał w październiku 1046 roku synod w Pawii, gdzie ogłosił powszechny zakaz symonii i odnowił Privilegium Otnianum. Grzegorz VI wyjechał mu na powitanie o Piacenzy, z nadzieją na uzyskanie zatwierdzenia tej elekcji, ale król odmówił i zażądał wyjaśnień w sprawie sposobu uzyskania godności papieskiej. W wyniku zabiegów króla niemieckiego Henryka III zebrał się 20 grudnia 1046 roku w Sutri synod, który potępił symonię, jakiej dopuścił się Grzegorz przy obejmowaniu urzędu papieskiego. Henryk początkowo opowiedział się za Grzegorzem, lecz później odwrócił się od niego, uznając go za człowieka niezbyt godnego zaufania w sensie politycznym. Synod w Sutri 20 grudnia 1046 roku złożył z urzędu Grzegorza VI i Sylwestra III, a synod laterański 23 grudnia - Benedykta IX. Król Henryk III, który naruszył prawo - bo przewodniczył synodowi i sądził papieża - wskazał wówczas swojego kapelana Suitgara, którego przywiózł z Niemiec, jako nowego papieża Klemensa II. Grzegorza VI uwięziono, a potem deportowano do Niemiec, w towarzystwie Hildebranda. Znalazł się pod kuratelą biskupa Kolonii Hermana, ówczesnego kanclerza cesarskiego na Italię. Po śmierci Klemensa II, biskup Liege Wazo, który uważał, że Grzegorza VI złożono nieprawnie z urzędu, oświadczył cesarzowi, iż powinien przywrócić go na Tron Piotrowy. Cesarz jednak zwlekał z rozstrzygnięciem, a Grzegorz VI wkrótce zmarł na wygnaniu w Kolonii prawdopodobnie w roku 1047.USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 Nr 24 poz. 83 z późn. zmianami)
Bogdan Pietrzyk